İrem'in Dünyası

Günlük tutmak neredeyse okuma yazmaya başladığım günden beri "iş ve evlilik hayatına karıştığım yıllara kadar" düzenli olarak sürdürdüğüm sonrasında da içimde dolup dolup atamadıklarıma ilaç niyetiyle başvurduğum bir eylem oldu. Oysa ben her elime kalem ve defteri/ bilgisayarı alıp yazmaya başladığımda hep aynı şeyi söylüyorum kendime "Yaz İrem, yaz.". Bu yazı da bundan sonra blogda haftada bir yeni yayın paylaşma sözünü verdiğim bir güzel başlangıç olsun. Gebelikte yolu yarıladım evet ama hâlâ çook uzun yolum varmış gibi hissediyorum. İkinci gebelikte zaman hem yavaş hem hızlı akıyor bu bir gerçek. Leyla'ya hamile olduğumu öğrendiğim ilk günden itibaren neredeyse "abartıyorum elbette" her güne ait bir göbek fotoğrafım var (!). Hatırlıyorum dokuz ay boyunca hafta ve günlerin birimleri obstetrik kartımda yazılı haliyle ilerliyordu günlük hayatımda. Günlerden pazartesi ama hangi pazartesiydi; 12 hafta+3 günlük pazartesi mi 28 hafta+... mı yoksa... Bu sef

     Yılın üçte ikisinin tamamlandığında durup durup şaşırdığım ve tüm bu zaman aralığında yaşadıklarımı yazıya dökme özlemiyle yanıp tutuştuğum günlerden sıcacık bir merhaba... Otuzlu yaşların kendine has "daha bir ben olma duruşu"ndan mıdır yoksa yaşamın anlamını bulmaya her zamankinden daha yakın olduğuma dair güçlü hissiyattan mıdır bilmiyorum 2021 yılının başından itibaren zihnimde kendiliğinden filizlenen bir şeylere dair yazarak daha derinlemesine düşünmeyi istiyorum esasen. Dar zamanlarda art arda yaşadıklarımın yoğunluğu da şüphesiz etkilemiştir bu düşünsel devinim sürecini...     Küresel salgındır, Covid-19'dur, pandemidir bunlara hiç girmek istemiyorum. Fragmanı ekranlarda hâlâ dönüp duran başı ve sonu karanlık sıkıcı bir korku filminin ötesine geçemedi henüz benim için. Tabii tüm o belirsizlik içinde yaşanılanların da birer deneyim olduğu ve dolayısıyla da süreç içerisinde yeni öğrenmelerin de gerçekleştiği gerçeğini göz ardı etmemek gerek. Zamanın ruhuna zoru