Acı-tatlı bir konu bu. İnsan bilinmeyen bir şeyden korkar ya hep; ben de korkuyordum, bilmiyordum çünkü. Daha doğum öncesi dönemde başlıyor tabii insan düşünmeye:
-Nasıl olacak acaba, emecek mi, sütüm olacak mı...
Kendi deneyimimi paylaşmadan önce şunu mutlaka söylemeliyim; emzirirken o kadar çok sevdim ki kızımla bu anı paylaşmayı... Bu mucizeye tanık olmanın verdiği keyif, konuyla ilgili tüm can sıkıcı şeylerin önüne geçiyor bence.
Tabii gebelik, doğum, annelik, bir bebeğe sahip olmak... Bunların hepsi aynı anda o kadar yoğun duygular içeriyor ki; bu duyguların her birinin birbirini desteklediğini söyleyemiyoruz ne yazık ki... Grinin olmadığı siyah ve beyazlarla dolu bir duygu aleminin içindesiniz, o kadar ki yaşadığınız gel-gitlerle kendinizi içi boş bir kalp ve zihinden ibaret görebiliyorsunuz zaman zaman. Panik yok; hoş geldin bebeğim, hoş geldin anneliğim! Nihayetinde "Lohusa Depresyonu" diye bir şey var literatürde :)
Annelik öyle bebeği kucağa alır almaz olmuyor sanırım. Yeni doğum yapan anneleri dinlediğinizde bir alışma sürecinden bahsederler hep; bebek ve annenin birbirini tanıması, uyum sağlaması... Emzirme de bu sürecin bir parçası; emme ve emzirme eylemleri kurulan bağın ilk düğümü gibi. Leyla'yla yaşadığımız ilk deneyim benim için çok acayip ve heyecan vericiydi; bebeklerimiz zaten ne yapmaları gerektiği konusunda yeterince donanımlılar sevgili anne adayı arkadaşlarım, biz sadece onların işini kolaylaştırmaya çalışıyoruz.Öyle hemen şakır şakır süt gelmiyor ilk seferde; şehir efsaneleriyle süslenmiş bilmiş teyzeler masallarına aldanmayın sakın. Başlangıçta kolostrum adında kan ve normal süt arasında görev yaptığı belirtilen sarı-kahve arasında bir sıvı geliyor; ağız sütü de deniliyor buna. İçinde yok yok; vitaminler, mineraller, antikorlar...
Emzirme mevzuyla ilgili taze anne ve anne adayları, üzerinde gereksiz bir baskı hissediyorlar; hissettiriliyor aslında. Benim güzel anne adaylarına naçizane önerim şunlar (hepsi bizzat test edilip, onaylandı:)
-Gebelik süresince ve sonrasında Polyannacılık oynamak
-Her şeyin çok güzel ve iyi olacağı yönünde kendine telkinlerde bulunmak
-Sütünün bebesini doyuracağına gerçekten inanmak (tersi durumda "acaba doymuyor mu, sütüm yetmiyor mu..." gibi stres kokan hareketler ne yazık ki süt verimliliğimizi de olumsuz olarak etkliyor)
-Su, su, su, suuuuu... (ben en çok bu maddenin faydasını gördüm sanırım)
-Sağdan-soldan gelen tonlarca lafların etkin dinleyeni olmamak (bu zamanlar için kullandığım gülüş ve bakışıma bir de aşağı yukarı sallanan başım eklenince benden mutlusu yok:)
-Bebekle yaşanılan o anın keyfini çıkarmak
Bir yerde okumuştum; anne ve bebeğin uyumla dans edişi olarak tanımlanıyordu emzirme anı; bir ritüel havası da yok değil hani:)
Evet alışana kadar ilk haftalar biraz acılı-sızılı-sancılı geçebiliyor yalan yok ama anne ve bebeğin rutini haline döndüğünde işler çok keyifli oluyor. Emzirdikçe salgılanan mutluluk hormonu da bonusu :) Emzirmenin anne ve bebek için yararlarını sabaha kadar konuşalım bitmez... Emzirmeyi, beni ruhen ve bedenen normal hayatıma döndüren en kısa yol olarak tanımlıyorum.
Biliyorum ki Leyla emdikçe gidecek bu göbek, o emdikçe gülecek bu yüz...
Dilerim 2017 bol sütlü bir yıl olsun... :)
Fotoğraf:Beslenme Saati Sonrası
Yorumlar
Yorum Gönder