-1-

  Ah Leyla! Hayatıma ruhunu getireli,paletime tonundan bi'haber olduğum çeşit çeşit renkleri katalı bir yıl, koca bir yıl olmuş ha! Geçerken yavaş gibi ama buradan bakınca da ne hızlıymış dedirtiyor insana...

  Doğduğun güne ait her an, aynı tazelikte koruyor yerini. Taze anneye, kucağına bebeği verilir verilmez, doğum sonrası ilk muayene sonuçlarını anlatıyordu bir doktor:

-Kalbinde delik var, çocuk kalp doktoruna muayene olması gerek; gidebileceğiniz isimler bu kağıtta yazıyor...

-Sol ayağında içe doğru bir eğrilik söz konusu; düzelmeyebilir, takip edilmesi gerek...

-Sarılık değerinin yüksekliği beyne zarar verebilir; kontrol altında tutulmalı...

  Bir süre sonra farklı bir gezegene yerleşmiş, frekans ayarlarım bozulmuş, söylenilenleri farklı sinyallerle eşleştirmeye çalışıyordum... Anneliğin yükledikleri ve yükleyeceklerinden gözüm korkmuştu belli ki, daha ilk günden.

  Uzun zaman artık pijamalarla yapışık yaşayacağımı düşündüm, hayatımda başka şeylere yer yoktu, olmayacaktı da sanki. Sürekli emzirerek, yarı uykulu yarı uyanık halde evin içinde gezeleyerek geçecekti zaman... Her akşam 8-12 arası gaz sancıların olacak, sen çılgınlar gibi ağlarken biz de nöbetleşe çeşitli yöntemler deneyecektik. Pilates topunun üstünde kucağımızda seninle zıplamak tüm denemeler arasında en iyi sonucu verecekti.

  "Ben bundan sonra ne yapacağım Allah'ım!" şeklinde iç muhasebelerim olacak, doludan boşa aktarma çabalarımda, yolun sonu hep "zaman sadece birazcık zaman..."a çıkacaktı.

  Büyüttün beni, dünyamı büyüttün Leyla... Bir yıldır içimde dolup taşan heyecanım, "dünyaları kurtarırım" hissimin sebebisin. Sen bana kimselerin, hiçbir şeyin getiremediklerini getirdin; teşekkür ederim...

  Hayatı anlatmaya kalkmayacağım sana. Acele etmeden, sürprizlerle yaşamanı diliyorum. Hayat mücadele ettikçe, direndikçe, tırnakların ve dişinle çabaladıkça güzel; birlikte daha da güzel...

  Yalnız senin yaşın değil, benim de anneliğimin yıl dönümü bugün. Pastandaki mumu üflerken ben de sana ait dileklerimi paylaşayım o halde...

  İçten, samimi ol kızım; gülünce gerçekten gül, severken de öyle... Nefretten kinden uzak dur, kötü duygularla en çok kendine zarar veriyor insan; unutma! İçinin ısındığı insanlara daha çok vakit ayır. İnceliklerin olsun; her gün olmasa da haftada bir mutlu ettiğin birileri olsun hayatında. Sevgi dolu küçük notlarla şaşırt, mutlu et onları... Yükte hafif pahada ağır hediyeler bunlar; mutluluğu, hissettirdikleri tam sandıklarda saklamalık... Sen es geçme bunları hayatta; gel beni dinle... 

  Mutfakta bir şeyi çok iyi yapmayı öğren; harcında ruhun da olan... Yaşamının her döneminde herkese tattırmaya çalış ondan. 

  Haksızlık karşısında bir duruşun olsun. Kantarın topuzunu kaçırmadan olsun hesapların; yiğidi öldür hakkını da ver...

  Kendine duyduğun saygıyı her zaman diri tut. Hırslarının, tuhaf takıntılarının esiri olma sakın. Gezindiğini hissedersen kalbinde bir yerlerde, çekip al onları oradan.

  

  Aslına bakarsan bir miktar olgun olmanı isterim ama içindeki çocuğu da kaybetmeden...

  Gülmek öyle güzel ve gerçek dursun ki sende, gülüşün gelsin ilk

akıllara... 

  Sen karşılık beklemeden iyi ol, dürüst ol, sevecen ol... Kimse bilmese de sen bilirsin doğruluğunu, huzurla koyarsın başını yastığa... Acele etme, zaman doğruyu gelip yakalıyor nihayetinde.

  Işık ol karanlıkta kalanlara, aydınlığını paylaş Leyla...

  Doğanın dostu ol kızım; yıldızlardan yapraklara sesini duy hepsinin, konuş onlarla...

  Okuduğumuz kitaplar, dinlediğimiz müzikler, izlediğimiz filmler, seyre daldığımız resimler, kuracağımız bir sürü hayallerle heyecanlanalım...

  Nice yıllara Leyla'm!

  İyi ki geldin!